Turkcell-im

Demin bakkala giderken kahvelerin birinde sesini duydum da.. Bir reklamcı olsaydım bu reklamı takdir ederdim sanırım. Öte yandan etik açıdan biraz düşünürdüm.

Yani bakın, ben reklamcı falan değilim, pek de fazla anlamam, en azından teknik/teorik açıdan. Ama bu durum, benim bir izleyici olarak görüşlerim olmadığı anlamına gelmez değil mi?

Şimdi çok kabaca bakacağım, detayları düşündükçe devamı gelir...

Turkcell için birkaç iyi/kötü yön yazalım.
İyi yön 1: İletişimde yardımcı olmaları.
İyi yön 2: Geniş hizmet ağı
Kötü yön 1: Kapital düzen, firma, para işleri, büyük kârlar
Kötü yön 2: Baz istasyonları

Reklama bakıyoruz. Amca ne yapıyor? Telefonla konuşuyor.
(iyi yön 1, gösterildi)
Hem de oğluyla, yolda, uzaklardan konuşuyor.
(iyi yön 2, gösterildi)
(BONUS! Oğluyla konuşmasıyla olaya ayrı bir duygusallık katıldı)
Slogana bakıyoruz, herkesin bir cell-o-can'ı varmış. Cellocan'ımız küçük tatlı bir çocuk.
(2X COMBO! Çocuk masumiyetiyle hem para işleri, kârlar vs izleyicinin aklından uzaklaştırılıyor hem de çocuk baz istasyonunu temsil ettiğinden bu kötü yön uzaklaştırılmadan iyi bir şeymiş gibi gösteriliyor.)
(BONUS SYNERGY! Çocuk masumiyetiyle, oğluyla konuşan adam hatta üstüne bir de "gözüne toz kaçan" çocuk birleşince müthiş bir iyilik güzelik çıkıyor)

Adamlar yapmış.
Öte yandan çocukların böyle kullanılması beni gerçekten rahatsız etti. Geçen reklamda da kıytırık bir indirimi sanki insanlığa bir yardımmış gibi açıklamaları vardı zaten. Etik nerede yahu?


Edit:
Turkcell'in başlıkta kullandığım Turkcell-im kısmı da gençler arasında çeşitli dengesizlikler yaratmıştır. Bkz çikolatalı kedi'nin " "Ekrem'le bağlan hayata" sendromu". heheh. Şaka lan şaka, hoşuma gitti söylemek istedim. Kötü aslında ama olsun.