Kırık kalpler Sokağı

Bazı hayalleri olur ya insanın.. Çok güzeldirler.. Onları düşünmek, gerçek olabileceklerini kafasından geçirmek mutluluk verir insana. O hayaller ki, belki de insanın varlığının temelidir; insana umut verir, yaşamak için bir sebep verir.

Bunların bir kısmı gerçekçilikten uzaktır. Ne bileyim, bir gün kanatlanırcasına uçmayı düşlerim ben mesela. Olmayacak, biliyorum. Asla bir sabah kalkıp, camdan kendimi bırakıp süzülerek bir yere uçamayacağım. O yüzden çok da koymuyor. Ama bir gün rüyamda uçtuğumu görürsem, o zaman mutlu oluyorum. Uçmuş kadar oluyorum hatta, zira yaşamış olduğum birşeydir.

Geri kalanlarıysa gerçekçidir bu düşlerin. Yani, o an için hayalini kurarsınız ama gerçek olabilecektir. Varolma imkânı vardır. Siz de, bazen umutla, bazen çaresizlikle, bu rüyalara sarılırsınız. Gerçek olabilir ne de olsa! Tek yapmak gereken bir adım atmaktır, gerisi gelmeyecek midir, biri birşeyi isterse tüm evren adeta önünde eğilip elinden tutmayacak mıdır?

Bazen tutmayacaktır. Varolabilme ihtimali teorik olarak olsa da, pratik olarak olmayacaktır. Şahıs, bu gerçeği evrenden ve içindekilerden, bazen de şahıs ta kendisi öyle şiddetli bir anlar ki.. Bu bilgiler adeta fiziksel bir darbeymiş gibi ŞAK diye iner suratına adamın. Şamar yemişten berbat eder, adam hiç şamar yememiş olsa da bilir. Çünkü fiziksel acı da, sızlama da geçer şamardan gelen. Ama bu tokat, rüyaları kırıp geçer, parçalar. Kalbe adeta bir yol makinesi edasıyla bir delik açar, o deliği kapatacak malzemeyse bulunamamıştır, zaten yoktur da. Zaman denilebilir belki, ama zaman bile asla kapayamaz aslında o yarayı, o koca deliği. Sadece dikkatini başka yöne çeker insanın.

Bazen bundan da beter olur, dikkatini başka yöne çekemez insan. Çünkün bahsi geçen şamarı yaratan etken uzak değildir, daha korkuncu yakındır. O zaman acılar katlanır, düş kırıklığının kalbi deldiği yer öyle kalıcı bir hâl alır ki, zaman bile bu süreç boyunca iyileştirmek bir yana dursun, deliğin büyümesini engelleyemez. O kalp dağılır, mahvolur. Çaresizce çırpınır ama yapacak birşey yoktur. İşte bu, düş kırıklığının en kötü türüdür.

Ben çekiyorum, umarım başkaları çekmez.