Kelebek Etkisi

Bugün sinema topluluğu kapsamındaki seminere hoca gelmeyince, Kelebek Etkisi'nin izlenmesine karar verildi.
Teknik bir ses sorunun çözülmesinin ardından izledik tekrar..

Yine çok etkilendim. Akıl Oyunları'nda da aynı şey olmuştu. Kendimi karakterlerin yerine koydum, ana karakterin yani. Sonra farkettim ki, koymama gerek yok; zaten ben o'yum.

Yani onun veya arkadaşlarının verdiği kararlar, birbirlerini ve belki de alakasız kişileri çok farklı etkiliyordu. Bunun olması için beynimi formatlayıp durmama gerek olmadığını dehşetle tekrar farkettim. Ne bileyim, hadi bir ekmek alayım desem, belki de başıma gelecek birşey hayatımı tamamen değiştirecek. Ya da beni yolda gören birinin hayatı, fırıncının hayatı...

Aynı şekilde üç mahalle ötede bir cigara yakayım be, diye balkona çıkan adam da beni etkiliyor belki de. Garip ve korkutucu bir duygu. Dahası, son derece rahatsızlık verici. Ben kendim olmak istiyordum oysa, kendi yaşamımı yaşamak. Öyle birşey mümkün değil, değil mi? Bunun da farkındayım ama şu filmi izledikten sonra cidden gerilmemek elde değil, üstüne azıcık düşününce.


Bir yandan da şu var. Yani ben ne yaparsam yapayım, ne kadar kasarsam kasayım; alakasız birinin verdiği alakasız bir karar olanları etkileyebildiğine göre, hiçbir şey için kendimi üzdüğüme de değmez. Çabalamalı, evet; ama kendini yıpratmak gereksiz.


Öyle işte. Bu arada sıcak şarap denedik bugün, karanfilli (başka türlü oluyor mu bilmiyorum, bilmeyenler için bir hatırlatma, içkiyle normalde pek samimi değilizdir) falan. Başta kötü gibi geldi ama sonra tuttum.

Bir de FRP oynamak için Yeşil Köşk'e gitmeye karar verdik. Çok hoş mekân. Bildiğiniz köşk işte. Büyük camlar, şekilli pencereler... Çok uygun bir ortam. Aslında live world of darkness ya da call of chthulu yapmak lazım orada..

Sıkılmaya başladım. Yazmak istiyorum ama biraz dertliyim. İzninizi istiyorum.
End of line.