Kozamda sonbahar başkadır

Mevsim değiştiğinden mi yoksa gidişattan mı, yine koza dönemine girdiğimi hissediyorum. Kozamı öreyim, kimse varmasın üstüme. Ben bir şey yapmaya çalıştıkça işler daha kötüye gidiyor. Bu durumda en iyisi hiç bir şey yapmamak sanırım.
Zaten hava da depresif oldu. Kozama gireceğim, bir kaç güzel parça çalarım. Depresif parça bol. Neşelenmek istersem de Alkaline Trio, Goodbye for Ever falan girerim.

Gerçi kozayı kaç kişi farkedecek orası meçhul. Her sene kozaya giriyorum. Her sene bir parça örüyorum ve işin ilginci asla da çıkmıyorum. İçiçe kozalardan oluşan bir varlık oldum. Hepsi içeride. Dışarıda normal (tamam, belki o kadar da normal değil ama içindekini belli etmeyen, insan gibi görünen) bir tip var yine. Ama bu kadar koza sonunda ne olacak acaba?

Her neyse. Sonuç olarak bu yılki geleneksel koza örümüne başladım. Yalnızlık mevsimi iyice hissettiriyordu zaten kendini, rüzgârlarıyla.

Saygılarımla